دعاى روز دوشنبه‏

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُشْهِدْ أَحَداً حِينَ فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ‏
به نام خداى بخشنده مهربان ستايش مخصوص خدايى است كه هنگام خلقت آسمانها و زمين هيچكس را به حضور نخواست (و از مشورت بى‏نياز بود)
وَ لاَ اتَّخَذَ مُعِيناً حِينَ بَرَأَ النَّسَمَاتِ‏
و هنگام آفريدن جنبندگان عالم معين و يارى نگرفت
لَمْ يُشَارَكْ فِي الْإِلَهِيَّةِ وَ لَمْ يُظَاهَرْ فِي الْوَحْدَانِيَّةِ
در الهيت بى‏شريك و انباز و در عين يكتايى (براى آفرينش عالم) از معاون بى‏نياز بود
كَلَّتِ الْأَلْسُنُ عَنْ غَايَةِ صِفَتِهِ وَ الْعُقُولُ عَنْ كُنْهِ مَعْرِفَتِهِ‏
زبانها از حق وصفش عاجز و عقلها از كنه معرفتش مدهوش
وَ تَوَاضَعَتِ الْجَبَابِرَةُ لِهَيْبَتِهِ وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْيَتِهِ وَ انْقَادَ كُلُّ عَظِيمٍ لِعَظَمَتِهِ‏
و گردنكشان در مقام هيبتش خوار و متواضع‏و بزرگان از هراس قهرش پست و حقير و هر بزرگى در مقابل عظمتش رام و ذليل است
فَلَكَ الْحَمْدُ مُتَوَاتِراً مُتَّسِقاً وَ مُتَوَالِياً مُسْتَوْسِقاً (مُسْتَوْثِقاً)
پس ستايش ابدى جامع و كامل و پى در پى مخصوص توست
وَ صَلَوَاتُهُ عَلَى رَسُولِهِ أَبَداً وَ سَلاَمُهُ دَائِماً سَرْمَداً
و درود ابدى و تحيت دائمى تو بر رسول تو باد
اللَّهُمَّ اجْعَلْ أَوَّلَ يَوْمِي هَذَا صَلاَحاً وَ أَوْسَطَهُ فَلاَحاً وَ آخِرَهُ نَجَاحاً
بار خدايا تو اول اين روز را خير و صلاح و وسطش را فيروزى و آخرش را كامروايى بخش
وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ يَوْمٍ أَوَّلُهُ فَزَعٌ وَ أَوْسَطُهُ جَزَعٌ وَ آخِرُهُ وَجَعٌ‏
و پناه مى‏برم به تو از آن روزى كه اول آن فزع و ترس و وسطش جزع و فرياد و آخرش درد و رنج است
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ وَ كُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ وَ كُلِّ عَهْدٍ عَاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ أَفِ بِهِ‏
خدايا از هر نذر و عهد و وعده‏اى كه كردم و بدان وفا نكردم از تو آمرزش مى‏طلبم
وَ أَسْأَلُكَ فِي مَظَالِمِ عِبَادِكَ عِنْدِي فَأَيُّمَا عَبْدٍ مِنْ عَبِيدِكَ أَوْ أَمَةٍ مِنْ إِمَائِكَ‏
و باز از تو درخواست مى‏كنم در ظلمى كه به بندگان تو كردم و حقى كه بر من دارند كه به لطف و كرمت ادا فرمايى پس هر كس از بندگان تو يا كنيزكان تو كه مظلمه‏اى از او بر من است
كَانَتْ لَهُ قِبَلِي مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُهَا إِيَّاهُ فِي نَفْسِهِ أَوْ فِي عِرْضِهِ‏
كه ستمى بر او كرده‏ام چه به شخص او و چه به آبروى او
أَوْ فِي مَالِهِ أَوْ فِي أَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ أَوْ غِيبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا
يا در مال و اهل و عيال او و فرزندان او يا غيبتى از او كرده‏ام
أَوْ تَحَامُلٌ عَلَيْهِ بِمَيْلٍ أَوْ هَوًى أَوْ أَنَفَةٍ أَوْ حَمِيَّةٍ أَوْ رِيَاءٍ أَوْ عَصَبِيَّةٍ
يا بر او بار گرانى نهاده‏ام به سبب حب نفس يا هواى رياست يا به كبر و حسد يا ريا و عصبيت
غَائِباً كَانَ أَوْ شَاهِداً وَ حَيّاً كَانَ أَوْ مَيِّتاً
به هر كس ستم كرده‏ام از غائب و حاضر و زنده و مرده
فَقَصُرَتْ يَدِي وَ ضَاقَ وُسْعِي عَنْ رَدِّهَا إِلَيْهِ‏وَ التَّحَلُّلِ مِنْهُ‏
كه دستم از اداى حق او كوتاه و مجالم از پرداختش تنگ است و نتوانم از او حليت خواست
فَأَسْأَلُكَ يَا مَنْ يَمْلِكُ الْحَاجَاتِ وَ هِيَ مُسْتَجِيبَةٌ لِمَشِيَّتِهِ وَ مُسْرِعَةٌ إِلَى إِرَادَتِهِ‏
پس از تو اى كسى كه مالك حوايج خلقى و به محض خواست تو و در آن اراده تو همه حاجتها مستجاب است
أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
از تو مى‏طلبم كه بر محمد و آل محمد (ص) درود فرستى
وَ أَنْ تُرْضِيَهُ عَنِّي بِمَا (بِمَ) شِئْتَ وَ تَهَبَ لِي مِنْ عِنْدِكَ رَحْمَةً
و آن بنده را كه بر او ستمى كرده‏ام هر گونه خواهى از من راضى گردانى و مرا از جانب خود رحمتى بى‏حد عطا كنى
إِنَّهُ لاَ تَنْقُصُكَ الْمَغْفِرَةُ وَ لاَ تَضُرُّكَ الْمَوْهِبَةُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏
كه آمرزش تو را نقصان و بخشش تو را زيان نرساند اى مهربانترين عالم
اللَّهُمَّ أَوْلِنِي فِي كُلِّ يَوْمِ إِثْنَيْنِ نِعْمَتَيْنِ مِنْكَ ثِنْتَيْنِ سَعَادَةً فِي أَوَّلِهِ بِطَاعَتِكَ‏
خدايابه من در اين روز دوشنبه دو نعمت از جانب خود عطا فرما كه آن دو يكى سعادت در اول روز به طاعت توست
وَ نِعْمَةً فِي آخِرِهِ بِمَغْفِرَتِكَ يَا مَنْ هُوَ الْإِلَهُ وَ لاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِوَاهُ‏
و دوم نعمت در آخر روز به آمرزش تو اى كسى كه خدايى بس تو راست و گناهان را جز تو كسى نتواند بخشيد.